قلم شخصی

بیماری پیسی

 ویتیلیگو (پیسی یا برص)  یک بیماری پوستی است که در آن لک های سفید رنگ به دلیل از دست رفتن رنگدانه پوست بوجود می آیند، در ویتیلیگو ملانوسیتها (سلولهایی که رنگدانه تولید می کنند) در پوست، غشاهای مخاطی و شبکیه تخریب شده اند. در نتیجه لکه های سفید پوست درنواحی مختلف بدن ظاهر می شوند.

این ضایعات در هر جایی از بدن ممکن است دیده شوند. معمولاٌ در هر دو طرف بدن بطور قرینه لک های متعدد سفید و شیری رنگ دیده می شود. شایع ترین مناطق درگیری پوستی عبارتند از: صورت، لب ها، دست ها، بازوها، پاها و نواحی تناسلی.همچنین مویی که در نواحی مبتلا به ویتیلیگو رشد می کند معمولاً سفید می شود .

علت بیماری ویتیلیگو ناشناخته است ، اما پزشکان و محققان چندین تئوری متفاوت مطرح کرده اند . یک تئوری این است که افراد آنتی بادی هایی تولید می کنند که ملانوسیتهای بدن خودشان را تخریب می کند . تئوری دیگر این است که ملانوسیتها خود به خود تخریب میشوند . درنهایت بعضی افراد گزارش کرده اند که یک رخداد منفرد از قبیل آفتاب سوختگی یا فشار روحی باعث بروز ویتیلیگو شده است ولی مورد اخیر از نظر علمی ثابت نشده است .

چه کسانی به ویتیلیگو مبتلا می شوند؟

 از هر صد نفر، یک یا دو نفر به این بیماری مبتلا می شوند. (حدود 1ـ2 درصد جمعیت دنیا یا 40-50 میلیون نفر ) حدود نیمی از افرادی که به این بیماری دچار می شوند، قبل از بیست سالگی علایم آن را در خود خواهند یافت.(95% افراد قبل از 40 سالگی علائم را نشان داده اند .) حدود یک پنجم از مبتلایان نیز یکی از افراد خانواده شان به این بیماری مبتلا بوده اند. بیماری تمام نژادها و هر دو جنس را یکسان تحت تاثیر قرار می دهد .بنظر می رسد ویتیلیگو در افراد مبتلا به بیماریهای اتوایمیون شایعتر است .

(بیماریهای اتوایمیون بیماریهایی هستند که در آنها سیستم ایمنی شخص علیه ارگانها یا بافتهای بدن خودش واکنش نشا ن می دهد) این بیماریهای اتو ایمیون عبارتند از : پرکاری غده تیروئید، نارسایی قشر غده فوق کلیه ، آلوپسی آره آتا و أنمی پرنسیوز . البته در کل بیشتر کسانی که پیسی دارند، از نظر سلامتی عمومی در وضعیت خوبی بسر می برند.

ویتیلیگو می تواند بیماری ارثی باشد یعنی در بین افراد فامیل بروز کند اطفالی که والدینشان مبتلا به این بیماری هستند بیشتر احتمال ابتلا به ویتیلیگو دارند . بااین حال یشتر اطفالی که یکی از والدینشان مبتلا به ویتیلیگو باشند به بیماری مبتلا نمیشوند و بیشتر افراد مبتلا به ویتیلیگو سابقه ای از این بیماری را در فامیل ندارند. غالباً در پوست پشت دست ها، صورت و زیر بغل ایجاد می گردد. در اواخر دوران کودکی (12-9 سالگی ) تا میانسالی شایع تر است .

رنگ پوست چطور بوجود می آید؟

ملانین، رنگدانه ای است که عامل تعیین کننده رنگ پوست، مو و چشم های ما می باشد و توسط سلول هایی به نام ملانوسیت (سلول های رنگدانه ساز) تولید می شود. اگر این سول ها از بین بروند و یا نتوانند رنگدانه ملانین را تولید کنند، رنگ پوست روشن تر شده و یا بطور کلی سفید می شود.

دلیل پیدایش ویتیلیگو چیست؟

پیدایش پیسی نتیجه از بین رفتن سلول های رنگدانه ساز پوست است که دلیل آن ناشناخته است. ولی چهار تئوری اصلی دراین زمینه وجود دارد:

1- سلول های عصبی که بطور غیرطبیعی فعال شده اند ممکن است با تولید مواد سمی به سلول های رنگدانه ساز آسیب برسانند.

2- سیستم ایمنی بدن ممکن است در موقع دفاع از بدن در مقابل یک ماده خارجی، رنگدانة پوست را نیز از بین ببرد.

3- سلول های رنگدانه ساز ممکن است عامل از بین رفتن خودشان باشند. یعنی زمانی که رنگدانه در حال ساخته شدن است، مواد زایدی نیز در کنار آن تولید می شوند که سمی بوده و قادر به از بین بردن خود سلول ها است.

4- وجود یک نقص ارثی موجب حساس شدن سلول های رنگدانه ساز به آسیب و در نتیجه از بین رفتن ها می شود.

مشخصات ویتیلیگو:

ویتیلیگو در هر سنی ممکن است ظاهر شود. در هر دو جنس زن و مرد دیده می شود. آغاز بروز ویتیلیگو ممکن است از دوران شیرخوارگی باشد، اما تا اوایل دهه دوم عمر فرصت ظهور و بروز دارد. ویتیلیگو شروع ناگهانی دارد. ضایعات آن به صورت لکه‌های سفید در نواحی دستها، پاها، صورت و تنه ممکن است به وجود آید. این لکه‌های سفید فوق العاده به آفتاب حساسیت نشان می دهند. شکل و اندازه لکه‌ها متغیر است. سیر عارضه ویتیلیگو از ماهها تا سالها ممکن است ادامه داشته باشد. پیشرفت و پسرفت لکه‌های سفید تابع قانون خاصی نیست و در هر حال ممکن است بهبودی خودبه‌خودی وجود داشته باشد.

نشانه های ویتیلیگو چه هستند ؟

معمولاً افراد مبتلا به ویتیلیگواول از همه به لکه های سفید (پیگمانتاسیون) روی پوستشان توجه می کنند . این لکه ها بیشتر از همه در مناطق در معرض نور از قبیل دستها پاها بازوها ، صورت و لبها شایع هستند . دیگر نقاط شایع لکه های سفید عبارتند از زیر بغل و کشاله ران ، اطراف دهان و چشم ، پره های بینی ، ناف و نواحی تناسلی .

ویتیلیگو معمولاً به یکی از سه الگوی زیر ظاهر می شود : در یک الگو (الگوی کانونی) ناحیه بدون رنگدانه به یک یا تعداد معدودی ناحیه محدود می شود . بعضی افراد نواحی بدون رنگدانه را در یک سمت بدن خود دارند (الگوی سگمنتال). اما در بیشتر افراد مبتلا به ویتیلیگو نواحی فاقد رنگدانه در قسمتهای مختلف بدن بوجود می آید (الگوی ژنرالیزه). علاوه بر لکه های سفید روی پوست، ممکنست افراد مبتلا به ویتیلیگو سفید شدن زودرس موهای سر، ابروها و ریش را داشته باشند. افراد با پوست تیره ممکنست متوجه فقدان رنگ در ناحیه ای در داخل دهانشان بشوند.

علایم شایع

ماکول ها (نواحی کوچکی بارنگ متفاوت از پوست ) یا لکه هایی با مشخصات زیر:

- صاف ، سفید و غیرقابل لمس با انگشتان هستند.

- گسترش یافته ، نواحی بسیار بزرگ ، با شکل نامنظم و بدون رنگی را تشکیل می دهند.

- معمولاً در هر دو طرف بدن و تقریباً در جای مشابهی قرار دارند.

- قطر آنها از 3-2 میلی متر تا چند سانتی متر متفاوت است .

- باعث آزار و خارش نمی شوند.

- اختلال باعث خاکستری شدن زود هنگام مو می گردد.

چگونه ویتیلیگو تشخیص داده می شود ؟

اگر پزشک به بیماری ویتیلیگو در شخص مشکوک شد ، از او در مورد تاریخچه بیماری اش سوال می کند . نکات مهم در یک تاریخچه پزشکی، سابقه خانوادگی ویتیلیگو ، بثورات ، آفتاب سوختگی یا ضربه های پوست در محل ضایعه فعلی حدود 3-2 ماه قبل از شروع فقدان رنگدانه ، استرس یا بیماری جسمی و سفید شدن زودرس موها (قبل از 35 سالگی) می باشند . علاوه بر اینها لازمست پزشک بداند که آیا بیمار یا فردی از خانواده اش مبتلا به بیماری اتوایمون بوده اند یا حساسیت شدید نسبت به آفتاب داشته اند یا نه .

پزشک بیمار را برای رد کردن بیماری های دیگر معاینه می کند .ممکن است پزشک از محل پوست گرفتار نمونه برداری کند و یا برای بررسی شمارش سلولهای خونی و عملکرد تیروئید، از خون نمونه گیری کند. در برخی بیماران ممکنست معاینه چشم از نظر التهاب برخی قسمتها (Uvitis) توصیه شود . یک تست خون از لحاظ وجود ANA (یک نوع آنتی بادی علیه سلولهای خودی) ممکنست انجام شود که به تشخیص وجود دیگر بیماری های اتو ایمون کمک کند.

ویتیلیگو چگونه پیشرفت می کند؟

وسعت، دوره و شدت از دست رفتن رنگدانه در اشخاص مختلف متفاوت است. افرادی که پوست روشنی دارند معمولاٌ در تابستان متوجه تفاوت رنگ مابین نواحی مبتلا و سایر نقاط سالم پوست که برنزه شده اند، می شوند. پیسی در افراد با پوست تیره بسیار واضح تر از روشن پوستان است در موارد شدید ممکن است رنگدانه در همه جای پوست از بین برود و پوست یکسره سفید شود.هیچ راهی برای پیش گویی این که هر فرد چقدر رنگدانه از دست خواهد داد و یا اینکه بیماری وی چقدر طول خواهد کشید وجود ندارد.

یک لک ویتیلیگو به صورت ناحیه ای به رنگ سفید شیری رنگ دیده می شود. با این حال میزان تخریب رنگدانه در هر لک می تواند با سایر لک ها متفاوت باشد. در یک لک ممکن است سایه های مختلفی وجود داشته باشد و نیز یک ناحیه تیره تر، نواحی سفید شده را احاطه کرده باشد.

پیسی اغلب با از دست رفتن ناگهانی رنگدانه در یک نقطه از پوست شروع می شود. این فرآیند می تواند ادامه یابد و یا به دلایل ناشناخته، خود به خود متوقف شود. دوره های از دست رفتن رنگدانه و متعاقب آن ثابت ماندن رنگ لک و دوباره از دست رفتن رنگدانه به طور مدوام تکرار می شوند.

بازگشت خودبه خودی رنگ به لک های سفید شده خیلی به ندرت اتفاق می افتد. بعضی از بیماران که تصور می کنند بیماریشان خوب شده، در واقع تمام رنگدانه پوست خود را از دست داده و پوستشان یک دست سفید شده است. گرچه رنگ پوست این افراد یک دست سفید شده ولی آنها باز هم به پیسی مبتلا هستند.

آیا لکه های بدون رنگ گسترش می یابند ؟

راهی برای پیش بینی احتمال انتشار لکه های ویتیلیگو وجود ندارد .

در برخی افراد لکه های فاقد رنگ گسترش نمی یابد ولی این اختلال معمولاً پیشرونده است و به مرور زمان این لکه های سفید به دیگر نواحی بدن گسترش می یابند .

در بعضی افراد ویتیلیگو به آهستگی طی چند سال گسترش می یابد و در برخی دیگر انتشار سریعاً رخ می دهد . برخی افراد گزارش کرده اند که متعاقب دوره هایی از استرس فیزیکی یا روحی لکه های فاقد رنگدانه اضافه شده است.

آیا درمان قطعی برای ویتیلیگو وجود دارد؟

 تحقیقات فراوانی در مورد این بیماری و روشهای درمانی آن در حال انجام است و این امید وجود دارد که درمانهای جدیدی کشف و ابداع شوند. در حال حاضر دلیل اصلی پیدایش پیسی ناشناخته است و اگرچه راههای مختلف درمانی برای آن وجود دارد، ولی روش درمانی مؤثری که باعث بهبود همة بیماران شود، هنوز شناسایی نشده است.

روشهای درمانی موجود کدامند ؟

هدف از درمان ویتیلیگو بازگرداندن عملکرد پوست و بهبود بخشیدن به ظاهر بیمار می باشد . درمان ویتیلیگو زمان طولانی می طلبد (6 الی 18 ماه) . درمان انتخابی بستگی به تعداد لکه های سفید و نحوه توزیع آنها روی بدن و نیز انتخاب بیمار دارد . بیماران به اشکال مختلف به درمان پاسخ می دهند و یک درمان معین برای تمامی بیماران توصیه نمی شود . انتخابهای درمانی متداول ویتیلیگو شامل درمان طبی، جراحی و درمانهای کمکی می باشند .

البته گاهی بهترین درمان برای پیسی این است که اصلاٌ هیچ درمانی انجام نشود. در افرادی که پوست روشنی دارند اجتناب از برنزه شدن پوست طبیعی بدن، مانع از پیدایش تضاد رنگ و در نتیجه مخفی ماندن لک های پیسی خواهد شد. پوست سفید مناطق مبتلا به این بیماری هیچگونه دفاعی در برابر نور خورشید ندارند. این نواحی خیلی به راحتی دچار آفتاب سوختگی می شوند. روی تمام نواحی مبتلا به ویتیلیگو که توسط لباس پوشانیده نمی شوند باید یک ضد آفتاب مناسب با SPF حداقل برابر 15 مالیده شود و برای جلوگیری از آفتاب سوختگی، از قرار گرفتن در معرض خورشید در ساعات حداکثر تابش (10 صبح تا 4 عصر) خودداری شود.

پنهان کردن لک های پیسی توسط کرم پودر، فرآورده های برنزه کننده (که بدون نیاز به نور آفتاب پوست را برنزه می کنند) یا سایر رنگ ها، کاری آسان و بی خطر است که سبب می شود این بیماری کمتر به چشم بیاید. امروزه مواد آرایشی مقاوم در برابر شستشو (واترپروف) که تقریباٌ با تمام انواع رنگ پوست قابل انطباق هستند، در فروشگاه های عرضه محصولات بهداشتی آرایشی وجود دارند.

مهارت در استفاده از این مواد به تدریج به دست می آید و افراد به خوبی قادر خواهند بود پوست ناحیه مبتلا را به رنگ اطراف درآورند. این رنگها به تدریج از روی پوست محو می شوند و بنابراین نیاز به تدریج کاربرد دارند. شیرها و کرم های برنزه کننده محتوی یک مادة شیمیایی به نام «دی هیدروکسی استون» که برای رنگین کردن پوست نیازی به وجود ملانوسیت ها ندارند. رنگ ناشی از این فرآورده ها هم به تدریج محو می شوند، زیرا با هر بار ریزش سلول های مرده از روی پوست، بخشی از این رنگ نیز با آنها از پوست جدا می شود.

ویتیلیگو (vitiligo) علایم ، عوارض ، درمان و…

هیچ یک از این روش هایی که نام برده شد بیماری را درمان نمی کنند ولی می توانند موجب بهبود ظاهر شخص شوند. خالکوبی پوست در نواحی کوچک ممکن است مفید باشد.

اگر از ضد آفتاب ها و رنگدانه های پوشاننده کاری بر نیاید، پزشک شما ممکن است درمان دیگری را به شما پیشنهاد کند. این درمان می تواند شامل بازگرداندن طبیعی و یا از بین بردن باقی ماندة رنگدانه باشد. هیچیک از روش های بازگرداندن رنگدانه درمان کامل و دایمی محسوب نمی شود.

اقدامات درمانی در چهار گروه زیر خلاصه می شود:

1. روان درمانی و بهبود بخشیدن به وضعیت روحی مبتلا به ویتیلیگو.

2. استفاده از عوامل پیگمانته کننده نظیر 8ـ متوکسی پسورالن (متوکسالن و دیگر نامهای تجارتی) از راه خوراکی و سپس قرار گرفتن در معرض اشعه اولتراویوله و سایر روشهای درمانی مانند آن.

3. استعمال عوامل محرک پیگمانتاسیون نظیر استروئیدهای قوی.

4. روشهای طب سنتی (مکمل): مبتنی بر تشخیص و موافقت پزشک معالج شما و تکمیل اقدامات درمانی از طریق بهره‌گیری از خواص گیاهان دارویی و شفابخش و روشهای سنتی و علمی گیاه درمانی.

درمانهای طبی :

1) درمان با استروئید موضعی :

استروئید موضعی می تواند در برگرداندن رنگ به لکه های سفید کمک کند ، بخصوص اگر در مراحل اولیه بیماری شروع شود . درمان باید دست کم تا سه ماه ادامه یابد تا نتیجه دیده شود .

این روش ساده ترین و کم عارضه ترین شیوه درمانی می باشد ، اما اثر بخشی آن به اندازه روشهای طبی دیگر نمی باشد .

2) پسورالن فتوکموتراپی :

احتمالاٌ سودمندترین روش درمانی ویتیلیگو می باشد . اما وقت گیر است و باید مراقبت کافی برای جلوگیری از ایجاد عوارض که گاهی شدید هم هست ، به عمل آید .

پسورالن یا بصورت موضعی روی پوست قرار می گیرد یا از طریق خوراکی مصرف می گردد و سپس بیمار در مدت زمان معینی در معرض اشعه UV-A قرار می گیرد . درمان موضعی برای افرادی که تعداد لکه های سفیدشان کم است (کمتر از 20% سطح بدن) ، همچنین افراد زیر 2 سال و افرادی که لکه های محدود و مشخص دارند به کار می رود . درمان خوراکی برای مواردی که بیش از 20% سطح بدن درگیر باشد یا افرادی که به درمان موضعی پسورالن پاسخ نمی دهند ، بکار می رود .

3) دپیگمنیشن :

عبارت است از بی رنگ کردن باقیمانده پوست بدن تا تا با لکه های سفید همرنگ شود . این روش برای افرادی که بیش از 50% سطح بدنشان درگیر باشد بهترین انتخاب است ، اما شخصی که به این روش درمان می شود برای همیشه بطور غیر طبیعی نسبت به نور حساس خواهد بود .

البته روشهای درمانی طبی را به شکل زیر نیز می توان تقسیم بندی کرد:

بازگرداندن رنگدانه

 کورتون موضعی: داروهای موضعی حاوی کورتون ممکن است در بازگرداندن رنگدانه به نواحی کوچک مبتلا به پیسی مؤثر باشند. این داروها باید همزمان با سایر درمان ها به کار برده شوند مصرف طولانی این داروها می تواند موجب نازک شدن پوست و حتی پیدایش ترک های پوستی در بعضی نواحی شوند. بنابراین استفاده از آنها باید حتماٌ تحت نظارت متخصص پوست باشد.

 پووا PUVA: در این روش درمان، دارویی به نام پسورالن به بیمار داده می شود، این ماده شیمیایی پوست را نسبت به نور خورشید بسیار حساس می کند. سپس پوست، تحت تابش نوع خاصی از نور ماوراء بنفش به نام UVA قرار می گیرد. دستگاه های درمانی ویژه ای برای این نوع درمان لازم هستند که همه جا در دسترس نمی باشند. در صورت عدم دسترسی به این دستگاه ها، می توان از نور آفتاب که دارای UVA می باشد استفاده کرد. البته امکان تنظیم دقیق مقدار اشعة تابیده شده در صورت استفاده از نور آفتاب وجود ندارد و لذا خطر سوختگی پوست در این روش بیشتر است. وقتی پیسی خیلی محدود است، پسورالن را می توان بر روی پوست مبتلا مالیده و سپس بیمار را در معرض تابش UVA قرار داد.

 با این حال معمولاٌ پسورالن را به صورت قرص خوراکی به بیمار می دهند در این روش درمانی بین 50 تا 70 درصد شانس برگشتن رنگدانه به پوست صورت، بدن، بازوها، ران و ساق پاها وجود دارد. دست ها و پاها خیلی کم به این نوع درمان پاسخ می دهند. معمولاٌ حداقل یک دوره درمان یک ساله به صورت 1 تا 3 بار در هفته لازم است. پووا فقط باید توسط متخصص پوست و تحت شرایط کنترل شده صورت گیرد.

عوارض جانبی پووا شامل واکنش های مشابه آفتاب سوختگی هستند. در صورت استفاده طولانی مدت، بر روی پوست کک مک بوجود آمده و پوست مستعد ابتلا به سرطان می شود.

از آنجا که انواع پسورالن موجب افزایش حساسیت چشم نسبت به نور خورشید می شوند، استفاده از عینک های آفتابی محافظ در برابر UVA از شروع درمان تا غروب آفتاب در همان روز ضرورت تام دارد. دلیل محافظت از چشم ها، پیشگیری از ابتلاء زودرس به آب مروارید است معمولاٌ ازPUVA   برای بچه های زیر دوازده سال، زنان باردار یا شیرده و یا افراد مبتلا به بعضی از بیماری های خاص استفاده نمی شود.

ویتیلیگو (vitiligo) علایم ، عوارض ، درمان و…

اشعة ماوراءبنفش: طیف بسیار محدودی از اشعة ماوراءبنفش B قدرت تحریک سلول های رنگدانه ساز را داشته و در درمان پیسی مفید می باشد. این طیف اشعه تنها توسط لامپ های مخصوص و یا سیستم لیزر تولید می گردد. عوارض این روش بسیار کم بوده و در بچه ها نیز قابل استفاده است.

پیوند پوست: انتقال پوست از نواحی طبیعی به نواحی سفید شده فقط در مورد تعداد محدودی از بیماران مبتلا به پیسی امکان پذیر می باشد. معمولاٌ این روش موجب بازگشت کامل رنگ به نواحی مبتلا نمی شود.

 از بین بردن رنگدانة باقی مانده

 در بعضی از بیماران که بیماری پیسی وسعت زیادی پیدا کرده است، عملی ترین روش درمان، رنگ زدایی از نواحی طبیعی پوست و یکدست کردن رنگ آن است. در این روش از یک مادة شیمیایی به نام”roquinone Monobenzylether Of Hy” یا از اشعة لیز استفاده می شود. این روش درمان حدود یک سال به طول می انجامد. معمولاٌ از بین رفتن رنگ پوست در این روش دایمی و برگشت ناپذیر است.لذا بیماران باید اکیداٌ از تماس با نور آفتاب اجتناب نمایند.

روشهای جراحی :

تمام روشهای جراحی روشهای تجربی هستند ، چون اثربخشی و عوارض جانبی آنها بطور کامل مشخص نشده است.

1) پیوند پوست بدن خود فرد .

2) پیوند پوست با استفاده از ایجاد تاول .

3) میکروپیگمانتاسیون (خالکوبی _ Tattoing) : کاشتن رنگدانه در پوست .

4) پیوند ملانوسیتهای کشت داده شده خود فرد .

درمانهای کمکی :

1) ضد آفتاب ها : افراد مبتلا به ویتیلیگو خصوصا آنهایی که پوست روشن دارند باید از یک ضد آفتاب مناسب استفاده کنند تا آنها را از اشعه ماوراء بنفش خورشید محافظت کند . بعلاوه ضد آفتاب پوست را از آفتاب سوختگی محافظت می کند و باعث کمتر شدن اختلاف رنگ بین پوست سالم و لکه سفید می گردد .

2) مواد آرایشی : برای افرادی که لکه های ویتیلیگو محدود به نواحی باز بدن باشد ، مفید است .

3) مشاوره و حمایت : بسیاری از افراد مبتلا به ویتیلیگو از مشاوره با طک مرکز تخصصی سلامت روانی سود می برند. در آنجا میتوانند در مورد مسائلی که برای آنها پیش آمده صحبت کنند و فرد مشاور می تواند راه حل مناسب ارائه دهد.
 
ویتیلیگو در کودکان چگونه درمان می شود؟

 معمولاٌ در کودکان از روش های درمان شدید و تهاجمی استفاده نمی شود. در بیماران خردسال استفاده از ضدآفتاب و پوشانیدن لک ها با مواد رنگ کننده بهترین درمان است. کورتون های موضعی را هم با احتیاط زیاد می توان بکار برد. از «پووا» معمولاٌ تا سن 12 سالگی استفاده نمی شود، اما در این دورة سنی نوعی از اشعة ماوراءبنفش به نام ماوراءبنفش B با طیف باریک نتایج قابل قبولی در درمان پیسی داشته است.

چگونه بیماران می توانند بر جنبه های روحی و روانی ویتیلیگو فائق آیند ؟

تغییراتی که ویتیلیگو در ظاهر افراد بوجود می آورد می تواند سلامت روحی و روانی آنها را تحت تأثیر قرار دهد و می تواند مشکلاتی در زمینه پیدا کردن شغل و یا ادامه کار ایجاد کند . افراد مبتلا ، استرس های روحی را تجربه خواهند کرد مخصوصاً اگر ویتیلیگو در نواحی قابل رویت بدن از قبیل صورت ، دستها ، بازوها ، پاها و یا در نواحی تناسلی باشد .

نوجوانانی که بطور مشخص نگران ظاهر خود هستند ممکنست با ویتیلیگوی منتشر شدیداً تحت تأثیر روحی قرار گیرند. بعضی افراد مبتلا به ویتیلیگو احساس پریشانی، شرمندگی، افسردگی یا نگرانی در مورد واکنش دیگر افراد می کنند.

چند راهکار می تواند به شخص کمک کند تا بر ویتیلیگو فائق آید . نکته مهم اینست که در مرحله اول یک پزشک آشنا به ویتیلیگو پیدا کند که بیماری را جدی بگیرد . پزشک باید شنونده خوبی باشد و حمایت عاطفی خوبی بکند . بیمار اگر احساس افسردگی می کند باید با پزشک درمیان بگذارد ، چون پزشک ها و دیگر کارکنان بخش سلامت روانی می توانند در زمینه رفع افسردگی کمک کنند . بیماران همچنین در حد امکان باید در زمینه بیماریشان و راههای درمان آن آگاهی پیدا کنند و در تصمیم گیری در مورد اقدامات درمانی سهیم باشند . صحبت کردن با بیماران دیگر مبتلا به ویتیلیگو می تواند به بیمار کمک کند، خانواده و دیگر دوستان نیز دیگر حامیان بیمار هستند .

بعضی افراد مبتلا به ویتیلیگو دریافته اند که مواد آرایشی که روی لکه های سفید را می پو شانند ، ظاهر آنها را بهتر کرده و به آنها کمک میکند در مورد خودشان احساس بهتری داشته باشند . ممکنست نیاز باشد بیمار چندین نوع ماده آرایشی را امتحان کند تا بهترین محصول را پیدا کند .

 برای پیشگیری از گسترش یا عود پیسی چه می توان کرد؟

 از آنجایی که علت این بیماری شناخته نشده است، راه مؤثری برای پیشگیری از آن وجود ندارد. نقش استرس های روحی در ایجا یا تشدید بیماری قطعاٌ مشخص نشده است. اگر چه بعضی از بیماران دوره های شدت بیماری را به این استرس ها ارتباط می دهند. در برخی بیماران هرگونه آسیب پوست (سوختگی، زخم، خراشیدگی، ضربه های مکرر) موجب پیدایش لک های پیسی در محل آسیب می شود. این دسته از بیمارن باید در مراقبت از پوست خود دقت بیشتری نمایند. نقش غذا در بروز بیماری مشخص نیست و در حال حاضر هیچ محدودیت غذایی خاصی به بیماران توصیه نمی شود.

ویتیلیگو (vitiligo) علایم ، عوارض ، درمان و…

توجه و رعایت نکات زیر توصیه می شود:

1- مناطق هیپوپیگمانته نسبت به اثرات نور خورشید حساس هستند.. لذا تمامی بیماران بایستی در هوای آفتابی( و حتی هوای ابری) از داروهای ضد آفتاب با قدرت بالا(spf شماره 15 یا بالاتر) استفاده کنند.

2- پاسخ به درمان معمولا چند ماه تا چند سال زمان میبرد لذا جهت جلب اطمینان بیمار و همراهی او در درمان بهتر است عکسهای بیمارانی که تحت درمان موفقیت آمیز قرار گرفته را به شخص نشان داد و قبل و در طول درمان.. عکس های کنترل جهت تقویت روحی بیمار و بررسی پاسخ به درمان گرفته و نشان داد.

3- پوست نواحی مجاور رویش موهای سر.. مخاط( از جمله لب و…) موهای سفید در حال ابتلا و مقابل برجستگی های استخوانی (پشت دست و پاها.. پاشنه.. نرمی کف دست آرنج و..) نسبت به درمان مقاوم هستند ولی ممکن است پاسخ مطلوب نیز مشاهده شود.

4- برای درمان با PUVA مواردی ممنوع است که فعلا به اونها اشاره نمکنیم..

5- روش های درمانی بر حسب سن و شدت ضایعه متفاوت میباشد.آیا امکان دارد لک‌های حاصل از ویتیلیگو را با تاتو کردن محو کنم. اشکالی ندارد؟ پس از درمان ویتیلیگو با داروها حدود 20 تا 30 درصد از لکه‌های سفید روی پوست از بین می‌رود. اگر لک‌ها کوچک باشد می‌توان با لیزر حدود 20 تا 30 درصد آنها را محو کرد. ویتیلیگو جزو بیماری‌های خودایمنی بدن است و هیچ‌ وقت کاملا خوب نمی‌شود و از بین نمی‌رود.

از همه مهم‌تر اینکه تاتوی هم‌رنگ پوست پیدا نمی‌کنید و این دورنگه شدن بدتر آزارتان خواهد داد. در ثانی امکان عفونت و برجسته شدن پوست در آن ناحیه هست. به هر حال اگر تصمیم گرفتید تاتو کنید و مطمئن هستید هم‌رنگ پوست درخواهد آمد، مانعی ندارد. احتمال عفونت و غیره را نیز از یاد نبرید. تصمیم با شماست.

جسد فرعون به مکانی با شرایط خاص در مرکز آثار فرانسه انتقال داده شد تا بزرگترین دانشمندان باستانشناس به همراه بهترین جراحان و کالبد شکافان فرانسه، آزمایشات خود را بر روی این جسد و کشف اسرار متعلق به آن شروع کنند.
رئیس این گروه تحقیق و ترمیم حسد یکی از بزرگترین دانشمندان فرانسه به نام پروفسور موریس بوکای بود، او بر خلاف سایرین که قصد ترمیم جسد داشتند در صدد کشف راز و چگونگی مرگ این فرعون بود.
تحقیقات پروفسور بوکای همچنان ادامه داشت تا اینکه در ساعات پایانی شب نتایج نهایی ظاهر شد بقایای نمکی که پس از ساعت ها تحقیق بر حسد فرعون کشف شد دال بر این بود که او در دریا غرق شده و مرده است و پس از خارج کردن جسد او در دریا غرق شده و مرده است و پس از خارج کردن جسد او از دریا برای حفظ جسد، آن را مومیایی کرده اند. اما مسئله غریب و آنچه باعث تعجب بیش از حد پروفسور بوکای شده بود این مسئله بود که چگونه این جسد سالمتر از سایر اجساد، باقی مانده در حالی که این جسد از دریا بیرون کشیده شده است.

حیرت و سردرگمی پروفسور دوچندان شد وقتی دید نتیجه تحقیق کاملا مطابق با نظر مسلمانان در مورد غرق شدن فرعون است و از خود سئوال می کرد که چگونه این امر ممکن است با توجه به اینکه این مومیایی در سال 1898 میلادی و تقریبا در حدود 200 سال قبل کشف شده است،در حالی که قرآن مسلمانان قبل از 1400 سال پیدا شده است؟!
لذا بعد از اتمام کار به کشورهای اسلامی سفر کرد و به تحقیق پرداخت تا بالاخرة آیه 92 سوره یونس را برایش خواندند.به این صورت بود که به دین مبین اسلام مشرف شد.

ازدواج نمی‌کنم، چون...

حتما در بین اطرافیان خود دختران و پسرانی را می بینید که با وجود سنین ازدواج و حتی بالاتر از آن هنوز تن به ازدواج نداده و مجرد مانده اند. هرکدام هم دلایل خاص خود را برای این موضوع عنوان می کنند، از نداشتن وضعیت مالی مناسب تا یافتن شخص مناسب برای ازدواج . اما شاید بسیاری از این دلایل، بهانه به نظر برسند. مگر چند درصد از کسانی که ازدواج کرده و موفق هم هستند در ابتدای زندگی همه چیز داشته اند؟ یا مگر شخص مناسب برای ازدواج وجود ندارد؟

همینطور درباره دلایل دیگری که از زبان جوانان عنوان می شود. به نظر می رسد چیزی ورای اینها برای دختران و پسران جامعه ما مشکل ایجاد کرده که باعث فرار از ازدواج می شوند. برای روشن شدن جریان با دکتر فریده صدیق افشار، چهره ماندگار تعلیم و تربیت و خانواده به گفت و گو نشستیم. اگر می خواهید بدانید چرا فرزندان یا اطرافیانتان تن به ازدواج نمی دهند این مطلب را بخوانید.

آسیب‌شناسی بالا رفتن سن ازدواج در جوانان

ازدواج  یعنی عشق

ازدواج عشق است؛ عشق بدهی و عشق بگیری. ازدواج  یعنی در خانه را باز کنی، صدای همسرت را بشنوی و لذت ببری. پیچیدن بوی غذا در خانه یعنی وجود عشق در خانه. خانواده تنها جایگاهی است که قانون حق ندارد در آن وارد شود. قانون باید پشت در خانواده باشد تا اگر مشکل کوچکی بود که نتوانستند آن را با همفکری و صحبت حل کنند، قانون با عدالت قضاوت کند. نباید اینطور باشد که بر سر هر موضوعی سراغ وکیل برویم. متاسفانه اینها در جامعه ما برعکس است. خانواده های الان فقط هم خانه بودن است، خانواده یعنی گرما، صمیمت، گوش کردن و صحبت کردن. خانواده یعنی وقتی زن و شوهر کنار هم هستند دلشان تنگ چیزهای دیگر نباشد و دغدغه ای جز خانواده و همسر نداشته باشند.

همیشه گفته ام اولین و آخرین حرف در تربیت افراد یک جامعه را خانواده می زند. خانواده یک سیستم است که باید همه چیز آن خوب کار کند. اگر در این سیستم مشکلی ایجاد شود، شاید بعد از مدتی قضیه ظاهرا تمام شود اما ردپای آن، چنان باقی خواهد ماند که می تواند یک جامعه را به هم بریزد. خانواده کوچک ترین اما مهم ترین نهاد جامعه است که اگر اشکالی در آن وجود داشته باشد، کل آن جامعه با مشکل رو به رو خواهد شد؛ چیزی که در جامعه امروز ما دیده  می شود. بدون رو دربایستی می گویم که جامعه ما بیمار است؛ خانواده ها مشکلات گوناگون دارند و راه تعلیم و تربیت در خانواده ها گم شده است. نتیجه هم همین وضعیتی است که امروز در جامعه شاهد آن هستیم.

وقتی خانواده ایمن( به لحاظ روانی) باشد، همه چیز به درستی در آن شکل می گیرد؛ همه افراد نقش و جایگاه خود را  می دانند و همه کارها از جمله ازدواج  به موقع انجام خواهد شد. خانواده ای که ایمنی ندارد و سردرگم است، مسلما افرادی در آن شکل خواهند گرفت که به ناکجاآباد خواهند رفت. بچه ها در خانواده های پرتنش و سردرگم، هدفی ندارند؛ در حالی که ازدواج یک موضوع هدفمند است.

چرا نمی‌خواهد ازدواج کند؟

تصور کنید جامعه  یا خانواده فردی که نمی خواهد مسئولیت ازدواج  و فرزندآوری را بپذیرد او را مجبور به این کارها کند. کودکی که در چنین شرایطی به دنیا می‌آید یک کودک ایمن(به لحاظ روانی) نیست. گفته می شود که جنین در شکم مادر از چند ماهگی صداها را می شنود. کودکی که در زمان بارداری دائم غر شنیده و بر ناخواسته بودن او تاکید شده است، در آینده همین رفتارها را بروز خواهد داد. هرکسی لیاقت مادر شدن ندارد و این یک موهبت بزرگ است که به برخی از خانم ها داده شده است. گفته شده که بهشت زیر پای مادران است.

برخی از خانم ها فقط حمل کننده جنین و کودک خود هستند و مادری نمی کنند. حمل کردن با پرورش دادن، رشد دادن، بزرگ کردن، توجه به استعدادها و ابعاد وجودی کودک و تامین نیازهای او دو مقوله جداست که قابل مقایسه باهم نیستند. ممکن است انسان یک بار چند کیلویی را به این طرف و آن طرف حمل کند اما غر بزند و آخر سر هم او را به زمین بکوبد؛ این مادری نیست. مهم این است که احساس و عاطفه نسبت به کودک وجود داشته باشد و مادر با شیر خود، وقت و زمان کافی برای پرورش فرزند خود به کار ببرد. مسلما این نوع تربیت، افراد متفاوتی را به دنبال خواهد داشت که در علاقه به ازدواج موثر است. کودکی که از ابتدا مهر و محبت را احساس کرده و مسئولیت پذیر بار آمده، نقش خود را می شناسد، نسبت به ازدواج  تمایل دارد و به موقع نسبت به آن اقدام خواهد کرد.

اما کسی که مهر و محبت والدین، خصوصا مادر را ندیده و در تمام زندگی خود با غرولند نسبت به وجود خود و بنای خانواده رو به رو بوده مسلما همینطور هم بار خواهد آمد. جملاتی از این دست که: «ازدواج؟ وای نه»، «حوصله داری مسئولیت یک نفر دیگر را هم بپذیری؟»، «فعلا خوش بگذران و از جوانی لذت ببر»، «ازدواج  نکن، حوصله شنیدن غر زدن های زن یا شوهرت را داری؟» و... همگی نتیجه همین نوع پرورش فرزند است. این افراد همین ها را در خانواده دیده اند و برداشت شان از ازدواج  و خانواده همین است.

شاید آماده ازدواج نباشد!

کسی باید تصمیم به ازدواج بگیرد که به بلوغ جسمانی، اجتماعی و عاطفی و همینطور استقلال فکری و مالی رسیده باشد. امروزه درصد کمی از جوانان ما به این مرحله رسیده اند. معیارها، اهداف و ملاک های ازدواج در جامعه امروز ما کاملا تغییر یافته و دیر ازدواج کردن هم نتیجه همین ها است. مشخص نیست که جوانان ما بر اساس معیار عقل تصمیم می‌گیرند یا احساس؟ حتی بسیاری از جوانانی هم که ازدواج  می‌کنند برای فرار از محیط خانه پدری است؛ چیزی که در ازدواج به شدت نهی می شود.

برخی دیگر از جوانان به دلیل دلسوزی برای کسی که عاشقشان است تصمیم به ازدواج می‌گیرند. درصد زیاد دیگر برای رسیدن به آرزوهایی که در خانه پدری به آن ها نرسیده اند ازدواج می کنند؛ یعنی ازدواج را راهی برای رسیدن به آرزوهای خود می دانند. مورد بعدی این است که همه تلاش برخی از دختران این است که با کسی ازدواج کنند که به اصطلاح پولدار باشد، خانه و ماشین آنچنانی و... بنابراین فلسفه اصلی و صحیحی که انسان ها را در ازدواج به تعالی می رساند گم شده است. درواقع هدف در چنین ازدواج هایی گم شده است.

مسئولیت‌پذیری کم رنگ شده است

یکی از دلایلی که در این 45 سال درباره ازدواج دیرهنگام و مشکلات خانواده ها با آن رو به رو بوده ام این است که عده ای از ما در اعتقادات سست شده ایم؛ از معنویات دور شده ایم و مسئولیت های خود را نمی شناسیم. خداوند همه انسان ها را مختار و آزاد اما مسئول آفریده است. انسان در برابر خدا، خود، خانواده، جامعه و انسان های دیگر مسئول است. گم شدن مسئولیت ها مشکلات زیادی را به وجود آورده که ازدواج های دیرهنگام فقط یکی از نتایج آن است.

کسی که مسئولیت خود را بشناسد و به آن پایبند باشد، به دنبال برآوردن غیرمجاز و غیرشرعی نیازهای خود نمی‌رود و آن ها را از طریق راه درست آن یعنی بستر خانواده ارضا می کند. دین تمام شرایط لازم برای هرکاری را گفته، وقتی این شرایط را رعایت نمی کنیم نتیجه همین مشکلات می شود. دزدی، مصرف مواد مخدر، رفتارهای انحرافی، دروغگویی و...همه و همه خیانت به خود و مسئولیت‌های‌ماست.

فرار از مسئولیت ها زندگی نیست، خوش گذرانی نیست، حتی زندگانی هم نیست بلکه مردگانی است. چنین افرادی وقتی ازدواج هم بکنند حاصلی ندارد و این چرخه معیوب باز تکرار می شود و به فرزندان این افراد می رسد. مسئله اصلی هم این است که ما اعتقادمان به قیامت را جدی نگرفته ایم. فکر می کنیم فقط همین یکی دو روز است، می‌خوریم و ریخت و پاش می کنیم. برخی افراد می‌گویند چه کسی از آن دنیا آمده است که به ما بگوید چه خبر است؟ آمدن یا نیامدن کسی مهم نیست؛ مهم این است که ما به این قضیه باور داشته باشیم. باید باور داشته باشیم هر حرکتی که انجام دهیم پاسخ آن را در همین دنیا خواهیم گرفت. کسی که مرتکب خلاف می‌شود، چندین نسل بعد هم نتیجه آن را خواهند دید. پدر و مادری که گرما و صمیمیتی در خانواده ایجاد نمی کنند تا چندین نسل تمایل به ازدواج را در آیندگان خود کم می‌کنند.

ازدواج به همین سادگی‌ها نیست!

برخلاف آنچه الان روی آن تبلیغ می شود به همین راحتی نمی توان تشکیل خانواده داد، جوانان با چه اهداف و معیارهایی باید ازدواج کنند؟ مشاوران جوانان ما در موضوع ازدواج چه کسانی هستند؟ خانواده ها که خود سردر گم هستند، دوستان که اکثرا تشویق می کنند ازدواج صورت نگیرد، جامعه هم که گرفتاری های خاص خود را دارد.

ازدواج نکردن از زیر بار مسئولیت فرار کردن است. متاسفانه برخی از جوانان ما مسئولیت پذیری را نیاموخته اند. وقتی در خانواده همه چیز مهیاست و فرزندان ما هیچ مسئولیتی در خانواده ندارند مسلما این بی مسئولیتی را با ازدواج از بین نمی برند. خانواده ها تصور می کنند مسئولیت نخواستن از فرزندان یعنی تامین رفاه و آسایش، در حالی که این کار بزرگ ترین ضربه را به خود جوان می زند.

بلد نیستیم همسر مناسب انتخاب کنیم!

چشم و هم چشمی ها دمار از روزگار جوانان درآورده است. به تنها چیزی که در ازدواج جوانان فکر نمی‌شود این است که آیا زندگی کردن را یاد گرفته اند؟ فقط درباره شغل، پول، خانه، ماشین و... بحث می شود.

 جوانان و خانواده ها کتاب روانشناسی و تربیتی نمی خوانند، از نیازهای همسر و مسئولیت های خود در قبال خانواده اطلاع ندارند. هرازگاهی تلویزیون برنامه ای را به صورت گذرا نمایش می دهد که اگر مطالب صحیحی عنوان شود، کافی نیست. ما دائما چشم مان به زندگی و رفاه دیگران است. خود را با دیگران مقایسه می کنیم و به دنبال آن تحقیر افراد متقاضی ازدواج به همراه می آید. اینکه اگر اقوامم فلان سالن مراسم عروسی گرفته اند، من باید بالاتر باشم و همینطور درباره موضوعات دیگر.

اینها همه می تواند ازدواج  را تا مدت ها به تعویق بیندازد. ما از معنویت حرف می زنیم اما واقعا معنویت کجا وجود دارد؟ همه آدم ها از صبح تا شب به دنبال مادیات هستند. یک مادر الان مادر نیست، نقش ها عوض شده است و یک مادر الان تنها مادر نیست و هزاران نقش دیگر هم دارد. عاطفه دادن، بزرگ کردن ایمن(به لحاظ روانی)، اعتماد به نفس دادن و... وظیفه پدر و مادر است. بقیه موارد را باید به اختیار و عملکرد فرزندان گذاشت. جوانان بیشتر به مادیات فکر می کنند تا اخلاق و اعتقادات. این آسیبی است که دامن جامعه را گرفته است.

وابستگی جوان مانع ازدواجش می‌شود

والدین نباید فرزندان خود را بیش از حد وابسته به خود بار بیاورند؛ چیزی که مشکل جوانان امروز ماست. نباید یک زنجیر به گردن فرزندان بیندازیم و به دنبال خود بکشیم؛ چیزی که بعد از ازدواج  هم ممکن است ادامه پیدا کند. حتی به لحاظ مالی هم بسیاری از جوانان ما به خانواده وابسته هستند. اینها به استقلال رسیدن جوانان را به تاخیر انداخته و به دنبال آن ازدواج را هم به تاخیر می اندازد. باید اجازه دهیم جوانان اصطلاحا خودکنترل باشند؛ فکر کنند، تصمیم بگیرند و مسئولیت تصمیمات خود را هم بر عهده بگیرند.

بینش افراد از تحصیلات ارجح‌تر  است

بالا رفتن تحصیلات به خودی خود نمی تواند ازدواج را به تاخیر بیندازد بلکه شاید این یک بهانه باشد. بسیاری از افراد را دیده ایم که همزمان با تشکیل زندگی مشترک درس خود را ادامه داده اند. اصلا تشکیل خانواده باید همین کار را بکند و فرد را رشد بدهد. تحصیلاتی که هیچ سنخیتی با زندگی خانوادگی ندارد آسیب می زند؛ فردی که فوق لیسانس یا دکترا دارد باید از نظام خانواده و اصول مربوط به ازدواج  هم آگاه باشد. باید بحث مهمی در همه رشته ها راجع به خانواده و روانشناسی وجود داشته باشد. افراد خصوصا کسانی که تحصیلات بالا دارند باید حداقل های زندگی زناشویی، فرزندپروری و خانواده را بدانند.

یک مهندس، یک پزشک، یک هنرمند و... باید با مسائل انسانی و مسائل روانی مربوط به ازدواج آشنا باشد. کارگاه های آموزشی زیادی وجود دارد اما مردم فرصت شرکت در آن ها را ندارند بنابراین اینها باید جزئی از برنامه آموزشی دانشگاه ها باشد. تحصیل یا کار مانع ازدواج  نیست، دیدگاه، فلسفه زندگی، بینش و نوع تربیت افراد مانع این امر است. نگاه افراد به زندگی توقعات را بالا می‌برد نه سطح تحصیلات یا بهانه ادامه دادن کار و فعالیت‌های اجتماعی. هم کفو بودن در ازدواج خوب و لازم است اما باید تمام شئون زندگی از جمله اعتقادات، تفکرات، سبک زندگی و... را در بر بگیرد نه فقط تحصیلات و یا زندگی مادی. 

می‌ترسید حریم شخصی‌تان به خطر افتد

قبل از ازدواج «فرد» است اما بعد از آن موضوع «ما» مطرح می‌شود. بسیاری از کسانی که دیر ازدواج می کنند یا ازدواج نمی کنند از «ما» شدن و از بین رفتن فردیت یا حریم های شخصی خود می ترسند. در حالی که ازدواج به معنای حذف فردیت نیست، افراد باید بتوانند در عین «ما» بودن فردیت خود را حفظ کنند. باید حریم افراد در خانواده حفظ شود و صمیمیت را با ورود به حریم یکدیگر اشتباه نگیریم.

ازدواج نمی‌کند چون خودخواه است

پذیرفتن نقش های جدید هم جزئی از ازدواج  است که برخی از جوانان ما از آن فراری هستند. مسلما کسی که ازدواج می‌کند باید به نیازهای خود و طرف مقابل همزمان توجه داشته باشد که برای افرادی که خودخواه بار آمده اند کاری سخت است. ایجاد ارتباط متقابل ثمربخش کاری است که جوانان ما آن را نیاموخته اند و در نتیجه از ازدواج می ترسند. جوانان ما نمی دانند برای داشتن یک ارتباط سالم و موثر باید چه کنند و چه رفتاری در پیش بگیرند. ما گوش دادن و همدلی را نیاموخته ایم؛ چیزی که در ازدواج بسیار مهم است.

نیازهای کاذب جایگزین نیازهای واقعی شده

بحث نیازها هم در ازدواج  مطرح است. نیازهای جوانان ما از حالت نیازهای اساسی به کاذب تغییر پیدا کرده است. افراد به لباس نیاز دارند که از سرما و گرما در امان باشند. هیچ کس با زیبایی مخالف نیست اما اگر به کمد لباس جوانان ما نگاه کنید پر از لباس است که آن را به یک نیاز کاذب تبدیل کرده است. ما به پول نیاز داریم تا رفاه داشته باشیم اما زیاده خواهی و توقع بالا این نیاز را به کاذب بودن تبدیل کرده و مسلما جوانی که بخواهد زندگی تشکیل بدهد در ابتدای راه توان ندارد به تک تک این نیازهای کاذب بپردازد. بنابراین سعی می کند از ازدواج فرار کند.

راه حل چیست؟

به نظرم جامعه ما به «وزارتخانه خانواده» نیاز دارد؛ چیزی که من به مسئولان هم پیشنهاد داده ام. وقتی وزارتخانه داشته باشیم، تقسیم بندی وظایف انجام شده و به جوانان برای تشکیل خانواده آموزش های اصولی و منسجم داده می شود. بسیاری از جوانان ما محبت کردن و محبت گرفتن را بلد نیستند؛ همه چیز مادی شده است و به مسائل مادی بسنده می کنیم. اینها یک گوشه از هزاران مشکل جامعه ما در بحث خانواده است. مسئولان اگر احساس تعهد در برابر خداوند دارند باید به این مسائل بپردازند. باید حاشیه‌ها را کنار گذاشته و به اصل مشکلات جوانان بپردازیم.

اول باید خانواده ها را بسازیم و بعد از آن به جامعه بپردازیم. ساختن فرد در درون خانواده به ساختن جامعه ارجح است. خانواده های آسیب زا، باعث آسیب کل جامعه می‌شوند. خانواده سالم فرزندان را طوری تربیت می‌کند که مسئولیت پذیر باشند، استقلال داشته باشند، انتظارات و توقعات واقعی بسازند، به معنویات بیش از مادیات توجه کنند و اهداف خود را در زندگی ساماندهی کنند. همه اینها جوانان را به سمت تشکیل خانواده سوق می دهد. 

ناگفته های رنگ مو

رنگ موها از نظر فرآیند اکسیداسیون به 2 نوع اکسیداتیو و غیراکسیداتیو تقسیم می شوند اما با توجه به ماندگاری 4 نوع رنگ مو داریم.

موقت

این رنگ مو غیراکسیداتیو است و در لایه های بیرونی مو انباشته می شود. در رنگ موی موقتی رنگ تنها در سطح مو و لایه کوتیکول وجود دارد و قادر به نفوذ به کورتکس نیست. تغییرات ایجادشده نیز بسیار جزیی است و قابلیت تغییر در رنگ مو را به نحو محسوسی ندارد. رنگ های موقت اسیدی اند، جرم مولکولی زیادی دارند و دارای بار الکتریکی منفی (آنیونیک) هستند و از آنجا که به راحتی در آب حل می شوند، بعد از یکی- دو بار شستشو از روی موها شسته می شوند.

نیمه دائمی Semi Permanent

این رنگ مو غیراکسیداتیو است و تنها مقدار کمی از رنگ وارد لایه کورتکس می شود؛ رنگ های نیمه دائمی از این قبیل دارای ماهیت قلیایی و بار مثبت هستند و تمایل بیشتری برای اتصال به کراتین دارند، به خصوص پایه قلیایی آنها باعث باز شدن کوتیکول و نفوذ بهتر داخل کورتکس می شود. ماندگاری این نوع رنگ ها تنها تا 6 مرتبه شستشو ادامه دارد.

نیمه دائمی Demi Permanent

این نوع از رنگ موهای حاوی یک ماده قلیایی به غیر از آمونیاک همانند اتانولامین یا سدیم کربنات است. غلظت آب اکسیژنه به عنوان فعال کننده در این رنگ از رنگ دائمی کمتر است و به نوعی در این رنگ مخلوطی از مولکول های Semi با رنگ های اکسیداسیونی همراه آب اکسیژنه وجود دارد.

دائمی

رنگ موهای دائمی که حاوی موادی مثل آمونیاک و پراکسیدهیدروژن یا همان اکسیدانه هستند، باعث تغییرات پایدار و غیرقابل برگشت مو می شوند و با نفوذ در ساختار مو، آن را تخریب می کنند و با شستشو از بین نمی روند.

ترکیبات رنگ موی دائمی

رنگ موهای دائمی ترکیب های خاصی دارند که هر یک مسئول انجام وظیفه ای هستند. پارافنیلن دی آمین، آمونیاک، آب، کرم و اکسیدان از ترکیب های اصلی این رنگ موها محسوب می شوند. آمونیاک که یک ماده قلیایی است، وظیفه دارد قشر خارجی مو یا همان کوتیکول را بشکافد تا رنگ داخل ساقه مو نفوذ کند و در حقیقت، نقش کاتالیزور را در واکنش موها با رنگ دارد. سپس رنگ وارد ساقه مو می شود، رنگدانه های طبیعی مو را از بین می برد و رنگ جدید را جایگزین می کند.

 پارافنیلین دی آمین که معمولا با عنوان مخفف PPD روی بسته بندی رنگ موها از آن یاد می شود، یک ترکیب حلقوی است که به علت ساختار شیمیایی اش به راحتی اکسید می شود. به همین دلیل در مجاورت اکسیدان (پراکسید هیدروژن) ماده ای واسطه ایجاد می کند که با رنگدانه ها ترکیب می شود و به دلیل حجیم شدن، داخل مو به دام می افتد و به راحتی از آن خارج نمی شود.

واریاسون

واریاسیون ها از رنگ های معمولی قوی تر هستند و از رنگ های اصلی محسوب می شوند که برای اصلاح طیف های رنگی در زمینه رنگ آمیزی مو استفاده می شوند.

تفاوت در شماره های اکسیدان

آب اکسیژنه یا هیدروژن پراکسید یا همان اکسیدان با غلظت های 6، 9 و 12 درصد تولید می شود که به ترتیب شماره های 1، 2 و 3 برای آنها تعیین شده است. درصد بیشتر این ماده طبیعتا اثر قوی تری دارد و موارد استفاده هرکدام با توجه به شدت واکنش شیمیایی مورد نیاز برای رنگ آمیزی مو متفاوت است. این ماده با تخریب کوتیکول توسط ماده قلیایی همانند آمونیاک وارد کورتکس می شود و اگر با دقت، درست و اصولی استفاده نشود به بافت مو آسیب های جدی و برگشت ناپذیر می زند.

چرا مو بر اثر رنگ کردن می سوزد؟

هنگامی که آرایشگر با کاربری نامناسب مواد شیمایی پیوندهای دی سولفیدی را از بین ببرد و ماتریکس مو را تخریب کند، آب این بافت بیرون می زند و به اصطلاح می گویند مو سوخت. یعنی آب داخل تار مو تبخیر و به شدت خشک می شود.

رنگ موی بدون آمونیاک هم مضر است

برخی از شرکت ها تبلیغ های زیادی برای رنگ موهای بدون آمونیاک خود می کنند و مدعی اند که این انواع رنگ مو کاملا بی خطر هستند و ضرر رنگ موهای عادی را ندارند و حتی در زمان بارداری می توان از آنها استفاده کرد. توجه کنید هیچ جادویی در تولید این رنگ موها انجام نگرفته و تولیدکننده تنها به جای آمونیاک یک نوع ماده قلیایی دیگر به کار برده که با همان مکانیسم لایه های خارجی مو را باز و داخل مو نفوذ می کند. البته ممکن است شدت آسیب وارده توسط این مواد کمتر از آمونیاک باشد، اما قطعا صفر نیست.

محصولات تثبیت کننده مو اثر جادویی ندارند

با هیچ ماده ای نمی توان رنگ مو را برای مدتی خارق العاده به مو چسباند؛ انواع محصولات تثبیت کننده تنها درخشش رنگ مو و ماندگاری آن را تا حد مشخصی بالا می برند. این تثبیت کننده ها حاوی آنتی اکسیدان هستند و عوامل اکسنده محیط مثلا نور آفتاب یا کلر آب را خنثی می کنند.

شامپوهایی که رنگ مو را می برند

دقت کنید شامپوهای حاوی سولفات مدت زمان پایداری رنگ مو را کاهش می دهند و باید از انواعی استفاده کنید که این مواد را در فرمول خود ندارند. از شامپوهایی استفاده کنید که حتما حاوی مواد آنتی اکسیدان و ضداشعه ماورای بنفش باشد.

خطرات رنگ مو در بارداری و شیردهی

برخی تحقیقات نشان داده به کار بردن رنگ مو در بارداری (خصوصا 3 ماه اول) و همچنین دوران شیردهی برای جنین و نوزاد احتمال بروز خطرات جدی را افزایش می دهد.

رنگ مو در دوره شیمی درمانی

برای رنگ کردن مو باید از آخرین دوره شیمی درمانی زمانی قابل توجه حداقل 3 تا 4 ماه بگذرد. زیر این روش درمانی، سلول ها را به شدت ضعیف و تاثیرپذیر می کند.

رنگ مو برای افراد عادی سرطان زا نیست

بنا بر تحقیقات انجمن سرطان آمریکا مواد سرطان زای رنگ مو بیشتر روی افرادی که در کارخانه های تولید رنگ یا سالن های کاربری رنگ مشغول به کار هستند اثرگذار است و این افراد حتما باید از ماسک فیلتردار و دستکش مناسب استفاده کنند. به کارگیری ماسک و دستکش هنگام استفاده از رنگ مو الزامی است.

عادت ماهانه و وضعیت اعصاب نقشی بر رنگ پذیری مو ندارند

تار مو قابل مشاهده روی کف سر مرده است و وضعیت فیزیولوژیک بدن هیچ اثری بر این ساختارها ندارد. اگر کسی داروی اعصاب مصرف می کند یا عادت ماهانه اش را سپری می کند، موهایش مانند فرد عادی رنگ می گیرد.

رنگ مو ی خارجی مزیتی ندارد

گاهی اوقات ممکن است با این تاکتیک فروش روبرو شویم که این نوع به خصوصی از رنگ مو در کشوری مطرح در اروپا تولید و در ایران در تیوب پرشده. باید بدانیم این تبلیغ روشی است برای جلب نظر مصرف کننده. توجه کنید خارجی بودن نام یک محصول یا تنها تولید آن در یک کشور اروپایی استانداردی برای محصول نیست. برخی از تولیدکنندگان اروپایی مجازند محصولات خود را فقط برای صادرات تولیدکنند یعنی مردم آن کشور آن محصولی که حاوی مواد شیمیایی غیرمجاز است مصرف نمی کنند و تولید این محصول تنها هدف اقتصادی و اشتغال زایی برای آن کشور داشته است.

رنگ موهای داخلی قابل اعتمادند

تولیدکنندگان معتبر داخلی (نه کارگاه های زیر پله) موظف اند فرمولاسیون تولید خود را به وزارت بهداشت ارائه دهند. وزارت بهداشت کشور تمام محدودیت های جهانی را در بررسی این فرمول ها لحاظ می کند و براساس آن به کارخانه مجوز تولید می دهند. تولیدکننده موظف است مواد وارداتی اش را از چارچوب قانونی وارد کند؛ در گمرک بار وارداتی متوقف می شود تا آزمایش های وزارت بهداشت روی آن انجام شود سپس در صورت اجازه وزارت بهداشت بار ترخیص می شود و بعد از تولید محصول هم وزارت بهداشت با تناوبی منظم و به طور تصادفی از محصولات هر کارخانه در سطح بازار نمونه برداری می کند و به این ترتیب مرتب تولیدکننده را تحت نظر دارد، اما محصولات خارجی از آنجا که زیر نظر وزارت بهداشت نیستند، ممکن است در هر جا و به هر نحوی تولید شوند و حتی تولید پاکستان باشند اما به اسم یک کشور یا برند مطرح جهانی فروخته شوند.

تاریخ انقضا را جدی بگیرید

هر محصولی 2 تاریخ مصرف دارد؛ یکی مدت زمان مجاز برای نگهداری در بازار یا همان تاریخ انقضا که بعد از گذشتن آن تاریخ محصول باید معدوم شود. دوم علامتی مانند قوطی در باز که کنار آن M6، M12، یا M18 درج شده که نشان می دهد مصرف کننده در طول زمان باقیمانده تا اتمام تاریخ انقضا می تواند محصول را به مدت 6، 12 یا 18 ماه بعد از درگشایی مصرف کند. توجه کنید در مورد رنگ مو اگر بعد از مصرف آن را نگه داشتید و خمیر داخل تیوب سیاه شد، رنگ مو فاسد شده است.

سلامت

در خصوص انواع رقص، رقص زن برای شوهر، رقص مرد در برابر زن، رقص‌های محلی، شرکت در مجالس عروسی که در آن رقص وجود دارد، رقص در مجالس زنانه، رقص دسته‌جمعی مردان و .... سؤالات متعددی در قالب استفتاء از مقام معظم رهبری شده است که در ادامه متن کامل این سؤالات و پاسخ معظم‌له آمده است:

س 1167: آیا رقص محلى در عروسى‏ها جایز است؟ شرکت در این مجالس چه حکمى دارد؟

ج:اگر رقص به‌گونه‏اى باشد که باعث تحریک شهوت شده ویا مستلزم فعل حرام یا ترتّب مفسده‏اى باشد، جایز نیست و شرکت در مجالس رقص هم اگر به عنوان تأیید کار حرام دیگران محسوب شود و یا مستلزم کار حرامى‏باشد جایز نیست و در غیر این صورت اشکال ندارد.


س 1168: رقص در مجالس زنانه بدون آهنگ موسیقى حرام است یا حلال؟ و در صورتى که حرام باشد، آیا ترک مجلس بر شرکت کنندگان واجب است؟

ج: رقص به‌طور کلى اگر به‌گونه‏اى باشد که شهوت را تحریک کند و یا مستلزم کار حرام و یاترتّب مفسده‏اى باشد، حرام است و تَرک آن مجلس به عنوان اعتراض بر کار حرام، چنانچه مصداق نهى از منکر محسوب شود، واجب است.


س 1169: رقص محلى مرد براى مرد و زن براى زن و یا مرد در بین زنان و زن در بین مردان، چه حکمى دارد؟

ج: اگر به‌گونه‏اى باشد که شهوت را تحریک کند و یا مستلزم فعل حرام یا ترتّب مفسده‏اى باشد و یا زن در بین مردان بیگانه برقصد، حرام است.


س 1170: رقص دسته‏جمعى مردان چه حکمى دارد؟ مشاهده رقص دختران خردسال از تلویزیون و غیر آن چه حکمى دارد؟

ج: اگر رقص به‌گونه‏اى باشد که موجب تحریک شهوت شود و یا مستلزم کار حرامى باشد، حرام است، ولى اگر نگاه‌کردن به آن باعث تأیید، فرد گناهکار و تجّرى او و ترتّب فساد نشود، اشکال ندارد.


س 1171: رقص مرد براى مرد و زن براى زن چه حکمى دارد؟ اگر رفتن به عروسى به خاطر احترام به عادتهاى اجتماعى باشد آیا به علت احتمال وجود رقص اشکال شرعى دارد؟

ج: به‌طور کلى اگر رقص به‌گونه‏اى باشد که منجر به تحریک شهوت شود یا مستلزم فعل حرام یا ترتّب مفسده‏اى باشد، حرام است. ولى اصل شرکت در عروسى‏هایى که احتمال رقص در آنها وجود دارد تا زمانى که به عنوان تأیید، مرتکب کار حرام محسوب نشود و موجب ابتلا به حرام هم نشود، اشکال ندارد.


س 1172: آیا رقص زن براى شوهرش یا مرد براى همسرش حرام است؟

ج: اگر رقص زن براى شوهرش یا برعکس، همراه ارتکاب حرامى نباشد، اشکال ندارد.


س 1173: آیا رقصیدن در جشن عروسى فرزندان جایز است هرچند توسط پدران یا مادران در مجالس عروسى فرزندانشان باشد؟

ج: اگر از نوع رقص حرام باشد، حرام است. هرچند توسط پدران و مادران در مجالس عروسى فرزندانشان باشد.


س 1174: زن شوهردارى در عروسیها بدون اطلاع شوهرش در برابر بیگانگان مى‏رقصد و این عمل را چندین بار تکرار کرده و امر به معروف و نهى از منکر شوهرش در او اثر نمى‏کند، تکلیف چیست؟

ج: رقص زن در برابر بیگانگان مطلقاً حرام است و خارج شدن از منزل بدون اجازه شوهر هم فى‏ نفسه حرام است و موجب نشوز و محرومیت از استحقاق نفقه نیز مى‏گردد.


س 1175: رقص زنان در برابر مردان در مجالس عروسى روستایى که آلات موسیقى در آنها بکار مى‏رود چه حکمى دارد؟ و تکلیف ما دربرابر آن چیست؟

ج: رقص زنان در برابر بیگانگان و همچنین هر رقصى که موجب مفسده و برانگیخته شدن شهوت گردد، حرام است و بکارگیرى آلات موسیقى و گوش‌دادن به آنها هم اگر به‌صورت لهوى و مطرب باشد، حرام است و وظیفه مکلّفین در این موارد نهى‏ازمنکر است.


س 1176: رقص کودک ممیّز در مجالس زنان یا مردان، اعم از اینکه پسر باشد یا دختر، چه حکمى دارد؟

کودک غیربالغ چه پسر و چه دختر تکلیفى ندارد ولى سزاوار نیست افراد بالغ او را تشویق به رقص کنند.


س 1177: ایجاد مراکزى براى آموزش رقص چه حکمى دارد؟

ج: ایجاد مراکز تعلیم و ترویج رقص با اهداف نظام اسلامى منافات دارد.


س 1178: رقص مردان در برابر زنانى که از محارم آنان هستند و همچنین رقص زنان در برابر مردانى که از محارم آنان هستند، اعم از اینکه سببى باشند یا نسبى، چه حکمى دارد؟

ج: در رقص حرام فرقى بین مرد یا زن نیست و همچنین فرقى نمى‏کند که در برابر محرم باشد یا در برابر نامحرم.


س 1179: آیا مبارزه نمایشى با عصا در عروسى‏ها جایز است؟ اگر همراه آن آلات موسیقى بکار روند چه حکمى دارد؟

ج: اگر به‌صورت بازى ورزشى تفریحى باشد و در آن خوف خطر بر جان انسان نباشد، فى‏نفسه اشکال ندارد، ولى بکارگیرى آلات موسیقى به نحو لهوى و طرب‏آور، به هیچ وجه جایز نیست.


س 1180: «دبکة» چه حکمى دارد؟ (نوعى رقص محلى است که در آن افراد دستها را به هم انداخته و به‌گونه‏اى هماهنگ پاهاى خود را همراه با پرش و حرکات بدنى به زمین مى‏کوبند که صداى شدید و منظمى ایجاد مى‏کند.)

ج: دبکة حکم رقص را دارد. بنا بر این اگر به‌گونه‏اى باشد که شهوت را تحریک کند یا همراه با استفاده از آلات لهو و بصورت لهوى باشد و یا فسادى بر آن مترتّب شود، حرام است و در غیر این صورت اشکال ندارد.